Ο Μιχάλης Γιακουμάκης ή
Κατσιπομιχάλης γεννήθηκε το 1921 στα Έξω Μουλιανά Σητείας. Ήταν το πρώτο παιδί
του Μανώλη και της Μαρίας Γιακουμάκη. Μετά το Δημοτικό Σχολείο έμαθε την τέχνη
του τσαγκάρη και διατήρησε κατάστημα παπουτσιών δικών του και βιομηχανικών στα
Έξω Μουλιανά.
Από πολύ μικρός έδειξε αγάπη και μεράκι για
τη μουσική, έμαθε αυτοδίδακτα βιολί και άρχισε να παίζει επαγγελματικά. Οι
παραδοσιακοί σκοποί και τραγούδια, οι Στειακές Κοντυλιές αλλά και μοντέρνοι
χοροί της εποχής όπως τα Βαλς, τα Φοξ και τα ταγκό συνέθεταν το πρόγραμμα του
στολισμένο με όμορφες μαντινιάδες του ίδιου και των συνδαιτυμόνων.
Ότι άκουγε είχε την ικανότητα να το
μεταφέρει στο βιολί (αυτό που λέμε μουσικό αυτί) και έγινε γρήγορα η ψυχή της
παρέας και της κοινωνικής ζωής της επαρχίας.
Έπαιζε σε όλες τις
εκδηλώσεις, γάμους, βαφτίσια, πανηγύρια. Επίσης κάθε Σαββατοκύριακο το βιολί
του Κατσιπομιχάλη ακούγονταν στα καφενεία του χωριού δημιουργώντας ευκαιρία για
γλέντι.
Παντρεύτηκε το 1944 την Αικατερίνη
Καρνιαδάκη η οποία του χάρισε το πρώτο του παιδί τη Δέσποινα. Όμως έχασε πολύ
γρήγορα τη γυναίκα του και το βιολί του τώρα ποια διασκέδαζε μόνο τους γύρω του
κι όχι τον ίδιο.
Δέκα χρόνια αργότερα παντρεύτηκε
την Αικατερίνη Μανουσάκη και απέκτησε άλλα τρία παιδιά, το Γιώργο, το Γιάννη
και τη Μαρία δημιουργώντας μια μεγάλη οικογένεια και πολύ όρεξη για δουλειά.
Ασχολήθηκε με τα κοινά
συμμετέχοντας στο ΔΣ του Συνεταιρισμού, στο ΔΣ της κοινότητας, είχε τρίκυκλη
μηχανή δημοσίας χρήσεως και διατηρούσε όπως είπαμε και το υποδηματοπωλείο του.
Το βιολί όμως ήταν η μεγάλη του αγάπη!!
Τον είχαν ακούσει γνωστοί
καλλιτέχνες των Αθηνών (Σωτηρία Μπέλλου κ.ά) και είχε προτάσεις επαγγελματικές,
όμως αγαπούσε πολύ το χωριό του και δεν ήθελε να αποχωριστεί τα Έξω Μουλιανά.
SPONSORAS WEB TV
"Η πλατιά στράτα" Παραδοσιακό καφενειό
Εξω Μουλιανά Σητείας ΤΗΛ. 2843095201
Το βιολί του Κατσιπομιχάλη
σταμάτησε να παίζει τον Οκτώβριο του 1974 ξαφνικά μετά από ένα επιπόλαιο
ατύχημα που όμως του στοίχησε τη ζωή του, αφήνοντας μεγάλο κενό στα τέσσερα
παιδιά του και στη γυναίκα του αλλά και σε όλη την επαρχία που τον αγαπούσε όχι
μόνο για την μουσική του αλλά και γιατί ο ίδιος ήταν ένας καλός και δίκαιος
άνθρωπος.
Λόγω του ξαφνικού του θανάτου οι ηχογραφήσεις
ήταν ελάχιστες και παρά την προσπάθεια των παιδιών του βρέθηκαν μόνο μερικές
ηχογραφήσεις κυρίως από παρέες
αποτυπωμένες σήμερα σε ένα cd.
Μπορεί ο ίδιος να μην είναι εδώ
όμως είναι μαζί μας οι μνήμες από τις δοξαριές του από τις νότες του βιολιού
του που στόλιζαν κάθε Κυριακή και κάθε χαρά.